لازم به یادآوریست که ابتدا با مطالعه فصل دوم، بخش صادقانه با زرتشت را خوانده باشید.یکی از مباحثی که در دین زرتشت مورد بحث مخالفان این دین قرار گرفته،ازدواج با محارم می باشد که زرتشتیان نیز به آن انتقادات پاسخ داده اند.اینک برای تشریح و توجیه این مطلب و روشن شدن موضوع ابتدا لغت مورد بحث را معنی کرده سپس منشا و ماخذ این حکم را نشان می دهیم و به شرح عقاید مخالف و موافق می پردازیم.اینطور که عموم آن را پذیرفتند،این بوده که ازدواج با محارم اصطلاح آن در زبان اوستایی خئیتو وداثا و در زبان پهلوی خوَ یتوَدَثَه و در پارسی ختوت تلفظ شده است.لفظ خئیتو وداثای اوستایی از دو کلمه خئیتو)و(داثا ترکیب شده است.لفظ خئیتو که به معنی خویش و خود است و داثا از مصدر ود گرفته شده که به معنی ازدواج است.که میتوان ازدواج با خویش،خویشتن یا ازدواج با خود معنی کرد که با طول زمان و انتقال این معنی به پهلوی و پارسی به ازدواج با خویشاوند و خویشاوند نزدیک نسبت داد.غرض ازاین کار را پاک نگاه داشتن نسبت و نژاد و همچنین حفظ ثروت در میان خانواده دانسته اند. اما نام خیتووداثا که در اوستا کنونی برده شده خیتووداثا را زرتشتیان پیشنهاد میکند که بیشتر اینان در زمان ساسانیان مطرح شده است.حتی هیونک تسیانک چینی می گوید که ازدواج ایرانیان بسیار آشفته و پیچیده است . بنابر شواهدی که موجود است در دوران هخامنشیان نیز این عمل برای کمبوجیه آورده شده است که آن را جلوتر توضیح خواهیم داد. معنی لفظ خیتوک داس در اوستا موجود مصرح نیست ولی در نسک های مفقود& & مراد از آن بی شبهه مزاوجت با محارم بوده اما زرتشتیان در دفاعیه خود از این کلمه که در اوستای مفقود شده آورده شده را به منظور ازدواج با محارم نمی دانند در صورتی که روحانیان درباری با سوءاستفاده از این لفظ، آنرا به ازدواج با محارم معنی کرده اند.اما در مورد کمبوجیه با داستانی که در تاریخ آمده به یک مدرک بزرگی دست پیدا می کنیم که ازدواج با محارم در آن زمان انجام نمی گرفت و در دین زرتشت این موضوع را پیشنهاد نمی کردند و آن مدرک، مدرکی بوده که در کتابهای بسیاری و برای نمونه کتاب زردتشتیان و باورها و آداب دینی آنها اثرمری بویس بوده که کمبوجیه به دلیل سیاسی این ازدواج را از مصریان به عاریت گرفته ولی هرودت می گوید:وی دلباخته یکی از خواهرانش شده بود و می خواست با او زناشویی کند،(به این قسمت توجه کنید!؟((ولی چون نقشه اش برخلاف عرف روزگار بود))پس قاضیان را فرا خواند واز آنان پرسید که آیا قانونی هست که اجازه دهد مردی با خواهر خود-که-راضی باشد-زناشویی کند.آنان پاسخی به وی دادند که هم جانشان را ایمن می داشت و هم مطابق عدالت بود. آنان گفتند قانونی نیافته اند که زناشویی خواهر و برادر را جایز بشمارد ولی قانون دیگری یافته اند که اجازه می دهد شاه پارس می تواند هر چه دلش خواست انجام دهد نتیجه را خودتان در یابید؟!که آیا می توان آن را به زرتشتیان نسبت داد ؟اگر در اوستا آمده بود و بنا به ادعایی که آخوندهای زرتشتی این عمل را در اوستا آمده پیشنهاد می کنند ،آیا دلیلی داشت که کمبوجیه به چنین مشکلی بر بخورد تا راه چاره را بیندیشد؟پس نشان می دهد که این عمل کاملا نزد ایرانیان زشت و در اوستا لفظ خیتوداس به اشتباه معنی شده ولی باز این عمل که توسط آخونده ای زرتشتی با تفسیر اوستا تبلیغ می شده ولی باز نزد ایرانیان و عرف و سنت کاری خلاف شر بوده و تعداد اندکی از ایرانیان از جمله آخوندهای زرتشتی که با تفسیر اوستا به نفع خود کار می کردند با خواهر و مادر خود وصلت می کردند. واین عمل به زرتشت به دین زرتشت و زرتشتیان وارد نیست. اگر هم یک زرتشتی این عمل را انجام داد دلیلی ندارد که به نام دین نوشت. در صورتی که میلیون ها مسلمان دروغ و دزدی و... می کردند!آیا ما باید اینان را به نام دین اسلام بنویسیم؟یا از جمله کسانی که این عمل را به زرتشتیان نسبت می دهند دانشمندان بزرگ خارجی بوده که بدون اینکه نقش اهمیت و عرفی که در جامعه ایرانی وجود داشت به اشتباه آن را ندانسته در کتاب آورده اند. مثل این می ماند که جامعه امروز ایران همه کسانی که همدیگر را به صورت معنوی برادر یا خواهر خود می دا ند. اگر یک خارجی بیاید و همین موضوع را در کتاب خود بیاورد!آیا این استنباط نمی شود که پس اگر می خواهد ازدواجی صورت بگیرد برادر و خواهرانه خواهد بود؟ اینجاست که!، معنویتی که مردمان یک ملت درک می کنند. خارجیان درک  نمی کنند.در يك بحث ديگر هم اين موضوع قابل بررسي است كه در آن زمان بچه ها از كوچكي براي پرورش و آموزش به جاهاي مخصوص برده  و پسرها و دخترها نيز از هم جداگانه به آموزششان مي پرداختند. و اين موضوعي بوده كه عده اي ان را دليلي ديگر براي كمبوجيه مي دانند كه كمبوجيه نمي دانسته كه آنان خواهر او بوده اند تا اينكه به مرحله بلوغ رسيده اند.